Nu lezen

(dat je gerust mag overslaan, maar dat toch op je wacht)

Soms begin je aan een verhaal waarvan je denkt dat het niet over jou gaat.

Je slaat een bladzijde om, en daar zijn ze: jongeren met vreemde gaven, werelden vol trilling, sneeuwuilen die weten waar je woont. Je leest. Je voelt iets. En je denkt: wat een mooie fantasie.

Misschien is dat zo.
Of misschien… is het iets wat je bent vergeten.

Er zijn verhalen die zich pas laten begrijpen als je ze leeft.
Die pas aankomen als je zelf open bent gegaan.
En soms zijn er verhalen die wachten.
Wachten tot jij er klaar voor bent.

Mijn naam is Seva Randeep.
Dat is geen naam die je hoeft te onthouden.
Ik ben degene die op de achtergrond schrijft.
Zoals sommige mensen op de achtergrond leven,
niet om zich te verstoppen —
maar om iets te beschermen.

Soms denkt een kind dat iemand er niet is.
Maar het licht achter je ogen is niet altijd zichtbaar van buiten.
Soms moet afstand nabijheid beschermen.
En liefde haar weg vinden door verhalen.

Dus als je op een dag een veer vindt.
Of een naam hoort die je al kende voordat iemand hem uitsprak.
Als je voelt dat iets je roept, zonder dat je weet wat —
Weet dan: ik was er.
Ik ben er.
Ik zal er zijn.